Vaar door het hart van de Camargue: een unieke motorbootervaring in Zuid-Frankrijk

Ontdek de schoonheid van de Camargue in Zuid-Frankrijk door een motorboot te huren. Of je nu een ervaren schipper bent of zonder vaarbewijs wilt varen, de waterwegen van de Camargue bieden een onvergetelijke vaarervaring.

Motorboot huren in de Camargue

Saint-Gilles is een ideaal vertrekpunt voor het huren van een motorboot in de Camargue. Dit charmante stadje in Zuid-Frankrijk heeft een ultramoderne Intermarché en een Lidl tegenover elkaar, perfect voor de laatste boodschappen. Op zondagochtend is er een uitgestrekte markt vlak achter de haven, waar je de lekkerste regionale producten kunt halen: worsten, kazen, tapenades en olijven.

Vogelparadijs en Camargue-paarden

Bepakt en bezakt vertrekken we uit de haven. We laten al snel de bebouwing achter ons en komen op een groene vaarweg, waar het meteen kwettert van de vogels. Het land om het kanaal ligt laag, en links van ons liggen de moerasgronden van de Camargue, wat de perfecte bodem is voor de beroemde Camargue-rijst. De eerste roofvogels cirkelen al boven de boot en er zijn verschillende soorten reigers gespot. Nu is het nog wachten op de eerste flamingo, waar deze streek om bekend staat.

Bij Franquevaux komt een heerlijke grillucht ons tegemoet bij een terrasje aan de oever. Op de andere oever staat een kudde witte Camargue-paarden, klaar om bereden te worden. We varen door naar Gallician, waar de zijwaartse wind het lastig maakt om ons lange schip in een box te leggen. De havenmeesters en buurboten zijn behulpzaam en als we in één keer een lijn om een verre paal werpen, volgt applaus.

Fietsen door Gallician

We pakken de fietsen en maken eerst een rondje door het dorp, waar een wijnfabriek staat die geopend is voor wijnproeverijen. De wijn in deze streek komt van zuidelijke steenrijke heuvels, wat een zeer fruitige wijn oplevert die meteen gedronken dient te worden. Het dorpsplein zit vol mensen die genieten van een lunch bij de gezellige bar-tabacs, waar je op de meest lokale manier eet. Ook het restaurant aan het water zit vol.

Centre du Scamandre

Wij fietsen naar het Centre du Scamandre, 5 km het natuurgebied van de Camargue in, waar je een uitleg kunt krijgen over de flora en fauna van de Camargue. We hadden alleen even moeten googelen op de openingstijden, dus fietsen we al snel weer met wind mee terug naar de boot.

"De vrolijk gekleurde vogels geven het gevoel alsof we op safari zijn"

Ontmoeting met flamingo's

Als we verder varen, zien we aan beide kanten van het kanaal meertjes tussen het groen en het duurt niet lang voordat we de eerste flamingo's zien. Ze zijn groter dan we verwacht hadden en het zien van deze vrolijk gekleurde vogels geeft het gevoel alsof we met onze boot op safari zijn.

Aigues-Mortes

Aan het eind van het kanaal zien we het bastion van Aigues-Mortes al opdoemen. Op verzoek van de verhuurder varen we eerst om het plaatsje heen, zodat de woonboten langs het kanaal geen last van ons hebben. Eenmaal aangekomen, kunnen we vlak onder de massieve 'Tour de Constance' aanleggen. We kopen een toegangskaartje en maken een flinke wandeling over de 13e-eeuwse stadsmuren, die 5 km lang zijn. Vanaf hier hebben we uitzicht over het Étang de la ville, met zijn roze gloed en enorme zoutwinningsgebied. Vanaf de Constance toren kun je de Middellandse Zee zien, en de zeesluis bij Le Grau-du-Roi waar je het grote water opvaart. 's Avonds strijken we neer bij een Indiaas restaurant, waar het na 19 uur gezellig volstroomt.

Rustige ochtend

De volgende dag staat regen op het programma en dat gebruiken we om er een lekker rustige ochtend van te maken. Met tikkende regen op het dak lezen we lekker een boekje, tot het weer opentrekt en we heerlijk uitgerust onze weg kunnen vervolgen. Tip: neem het treintje vanaf Aigues-Mortes naar de kustplaats Le Grau-du-Roi, de op twee na grootste Franse vissershaven aan de Middellandse Zee op slechts een paar kilometer afstand.

Canal de Rhône richting La Grande-Motte

We varen verder over het Canal de Rhône à Sète richting La Grande-Motte. Bij Mas de Quincandon gaan we door een sluis die vrijwel altijd open staat. Als we het dwarskanaaltje oversteken voelen we de stroming richting de Middellandse Zee die vlakbij is.

We varen vlak langs het enorme Étang de de l'Or en zien roze flamingo's op hun hoge poten met hun lange nek naar beneden zoeken naar eten, of baltsen, of in formatie langsvliegen. We snappen waarom deze regio zo trots is op haar maffe roze dieren.

"Onze buren genieten van een glaasje champagne, terwijl de verrekijker klaarligt" 

Ligplaatsen en lokale charme

We komen langs een ligplek in het midden van het kanaal, waar een boot met Nederlanders geniet van een glaasje champagne, terwijl een verrekijker op een standaard klaarstaat om vogels te spotten. Hier lig je op enkele tientallen meters van het strand en heb je aan de andere kant uitzicht over het étang.

Als we in de buurt van Carnon komen, zien we kleine recreatiewoningen langs het kanaal, waar mensen lekker zitten te vissen of barbecuen. Carnon zelf heeft veel hoogbouw en een drukke weg bij de aanlegplaats maakt dat we nog even doorvaren.

Palavas-les-Flots

Vlak voorbij Palavas-les-Flots vinden we een plek die rustig genoeg lijkt om te overnachten. We eten aan boord en fietsen naar de kust, waar het vol zit met barretjes en restaurants. We zitten hier vlakbij Montpellier, dus hier zijn genoeg faciliteiten om de duizenden stedelingen op te vangen die hun voeten in de Middellandse Zee willen steken. Deze vorm van toerisme is niet helemaal ons ding, dus kiezen we voor een borrel in ons drijvende café met uitzicht over het kanaal.

Villeneuve-lès-Maguelone

's Ochtends is dit gedeelte van het kanaal vol in bedrijf. Vissers zijn met hun smalle bootjes op weg naar de oesterfarms in de etangs verderop, werkboten varen voorbij en we zien een heus Nederlands vrachtschip passeren, het enige vrachtschip dat we tot nog toe tegen zijn gekomen.

We varen verder en komen al snel bij Villeneuve-lès-Maguelone. De pontjesbrug gaat verrassend snel open en even verderop kunnen we aanleggen. We hebben uitzicht op het schiereiland Maguelone dat bekend staat om de kathedraal die gebouwd werd in 737 en herbouwd tussen 1030 en 1060.

Rond de kathedraal staan wijnvelden en een restaurant die door een stichting wordt gerund. Het schiereiland is een groene oase met allerlei soorten bomen, struiken en bloemen, waar je zomaar een witte of gekleurde pauw tegen kunt komen, en flamingo's in de étangs eromheen kunt zien lopen. Je kunt ook zo even naar het strand.

"Met de fiets bezoeken we de imposante zeehaven van Sète"

Frontignan

De reis gaat verder richting Frontignan. Het kost alleen wel even moeite om weg te komen, want we liggen aan lagerwal en er staat een stevige windkracht 5 die onze grote windvanger dwars op de kade blaast. We gebruiken de lijnen en de motor om het achterschip van de kade weg te krijgen, en varen verder langs het Étang de Vic.

Bij Frontignan maakt de vaargeul nog even een slingerbocht en dan komen we in het plaatsje dat een spoorbrug heeft die alleen 's ochtends om 9.30 en 's middags om 16.00 uur open gaat. We leggen aan voor de brug, en hopen op elektriciteit, maar die is alleen beschikbaar bij plekken die al bezet zijn. Dan lopen we het stadje in, dat helaas vol blijkt te zitten met alcoholisten. Dus borrelen we aan boord bij onze rustige aanlegplek.

Sète

De volgende ochtend moeten we om 9.30 uur door de spoorbrug en daarna hopen dat we het Bassin des Eaux Blanches mogen oversteken. Dat laatste is vanwege de harde wind die voorspeld is zeer de vraag. Als we 's ochtends bellen met de havenmeester in Marseillan zegt hij inderdaad dat de wind te hard is. Er zit niets anders op dan na de brug meteen aan te leggen.

Gelukkig is het mooi weer en hebben we fietsen bij ons. Een ideale gelegenheid om de kuststad Sète te bezoeken. In 20 minuten fietsen komen we bij het plaatsje dat een imposante zeehaven heeft. Het is een feestdag (8 mei) en de terrassen zitten vol. Op het gezellige Place du Pouffre vinden we bij Chez Boule - Le Galoubet ook een plek op het terras. Hier eten we gegrilde zwaardvis met aardappels en aioli. Uiterst simpel maar overheerlijk.

Sète heeft meer dan genoeg te bieden voor een dagje verwaaid liggen. Steegjes vol leuke kleine winkels, een grote markthal, talloze brasserieën met allerlei soorten specialiteiten en eindeloos veel terrassen. Ook kun je hier een rondvaart door de haven maken met een vaarbus en meerdere musea bezoeken.

Terug naar Frontignan

De volgende ochtend is het markt in Frontignan en het oude centrum zit vol stalletjes met allerlei snuisterijen en delicatessen, zoals gebakken kikkerbilletjes, gevulde inktvis en paella. Natuurlijk kun je hier ook terecht voor oesters uit het grote Étang de Thau, die we vandaag in de lengte over moeten steken.

Als we wegvaren uit Frontignan is de lucht strakblauw en staat er alleen een verkoelend briesje. Bij Sète varen we de eindeloze blauwe vlakte op en zijn we even later alleen met een paar verdwaalde zeil- en motorboten.

Van Frontignan naar Marseillan

Om de delicate oestercultuur te beschermen mag er op het meer geen grijs- of afwaswater overboord. Ook mag je niet ankeren als je geen gesloten vuilwatersysteem hebt. Wij varen dus rustig door en genieten van het uitzicht over de watervlakte en de stadjes Bouzigues en Mèze waar we langsvaren.

"We drinken pastis in het uitbundig ingerichte 'Delicatessen' restaurant"

Marseillan

Aan het einde van het étang komen we bij Marseillan, waar we de vaargeul invaren. Aan de stadskade ligt het vol huurschepen, dus krijgen we een plekje aan de kopse kant van de haven, waar we vrij uitzicht hebben over het meer en de oude haven. Een overnachting kost hier wel 64 euro, maar dan heb je ook wat.

We slenteren een beetje langs de winkels in de vissershaven en bezoeken het charmante stadje erachter. We komen langs heerlijke steegjes, originele cafe's en restaurantjes en besluiten op tijd te reserveren voor een plekje op het terras. 's Avonds blijkt onze keuze voor La Taverne du Port niet perfect, want de coquilles blijken vooral een prijzige vette snack. Maar het terras is gezellig en als we daarna nog even in het uitbundig ingerichte 'Delicatessen' restaurant een pastis drinken, keren we volmaakt tevreden terug naar de boot.

De volgende ochtend is het een drukte van belang in de vissershaven, een deel van de boten vaart weg en andere komen aanleggen. Wij lossen de trossen en maken zo ruimte voor een zeiljacht. Even varen we nog over het étang, om dan via de vaargeul het Canal du Midi op te draaien.

Wilde natuur en verlaten pakhuizen

Langs de randen van het kanaal ligt het vol met allerlei soorten boten. We komen langs verschillende overgroeide verlaten pakhuizen en varen daarna weer de wilde natuur in. Naast de vele wijnvelden zijn er opvallend veel velden vol onkruid en eindeloos veel klaprozen. Frankrijk is groot genoeg om hele gebieden onbeheerd te laten groeien. De velden zitten vol vlinders en vogels en we worden dan ook vergezeld van een voortdurend gekwetter.

Vlak voor Agde

Vlak voor Agde komen bij de eerste sluis van onze week varen. De sluiswachter heeft van 12 tot 13 uur lunchtijd, dus we moeten nog 40 minuten wachten. Tussen het groen lezen we rustig een boekje en varen vervolgens de sluis in, waar de sluiswachter al grappend drie motorboten de kleine kom in dirigeert.

Sluis van Agde en het Canal du Midi

Niet veel later komen we bij de sluis van Agde, een ronde sluis uit het jaar 1680, met drie uitgangen. Je kunt hiervandaan ook direct Agde invaren. Met veel publiek rond de sluis, manoeuvreren we het kunstwerk uit en varen verder langs het bosrijke kanaal. Het plan is om de nacht door te brengen bij Vias, maar het aanpalende pretpark brengt ons op andere gedachten.

Port-Cassafières

Vlak voor onze eindbestemming Port-Cassafières, leggen we langs de rand van het kanaal aan tussen twee bomen. Motor uit, gekwetter aan. We borrelen met de laatste lekkernijen die we aan boord hebben en maken dan een fietstocht naar de kust. Het is warm en het frisse zeewater lonkt.

"De maffe grote dieren grazen met hun snavels onderwater"

We weerstaan de verleiding en fietsen verder richting de Grand Maïre, een étang dat grenst aan de zee waar het heerlijk rustig is. We fietsen rond het étang en genieten van de bijzondere flora en fauna, die zo kenmerkend is voor dit moerasgebied. Voor we terug zijn bij het kanaal zien we nog één keer een groep flamingo's. De maffe grote dieren grazen met hun snavels onder water op een metertje of dertig van het fietspad.

Dan steken een paar van de hoogpotige roze vogels hun koppen omhoog bij wijze van afscheid. Met de vallende avondzon fietsen we terug langs het groen omzoomde kanaal. Dag Camargue, de volgende keer komen we terug om verder het Canal du Midi op te varen, misschien wel het populairste kanaal in Europa, en wij begrijpen nu waarom.

Zelf een boot huren in de Camargue?

Bekijk het aanbod van Vakantiesophetwater

 

Praktische informatie: Vaarseizoen en sluistijden

Het vaarseizoen in de Camargue loopt van maart tot oktober, met de volgende openingstijden voor sluizen:

• Maart: 9.00 - 12.30 uur & 13.30 - 18.00 uur
• April: 9.00 - 12.30 uur & 13.30 - 18.00 uur
• Mei tot juni: 9.00 - 12.30 uur & 13.30 - 19.00 uur
• Juli tot augustus: 9.00 - 12.30 uur & 13.30 - 19.00 uur
• September: 9.00 - 12.30 uur & 13.30 - 19.00 uur
• Oktober: 9.00 - 12.30 uur & 13.30 - 18.00 uur

Bij de brug van Frontignan opent de brug in juli en augustus om 8.30 uur, 13.00 uur en 19.00 uur. Buiten deze maanden opent de brug om 8.30 uur en 16.00 uur. De sluizen op het Canal du Rhône à Sète zijn op feestdagen gesloten.

Praktische informatie: Aanlegplaatsen

Aanlegplaatsen tussen Saint Gilles en Aigues-Mortes en tussen Palavas-les-Flots en Frontignan zijn vaak te vinden langs het jaagpad. In havens of privéjachthavens wordt doorgaans een vergoeding van €10 tot €55 gevraagd. Hier kun je meestal ook water bijvullen en elektriciteit gebruiken, al is dit niet op alle boten beschikbaar.